137. Jan Worst 2

136. Jan Worst

Een paar dagen nadat mijn vorige blog was geschreven, haalde staatsbank ABN het Scheringa museum leeg. Het lijkt me de omgekeerde wereld: normaal gesproken onteigent de overheid (belastingdienst bijvoorbeeld) kunstschatten van particulieren en maakt die vervolgens voor het publiek toegangelijk. De afgelopen dagen stond de kunstwereld in de rij om de collectie belachelijk te maken: hooguit een stuk of 20 werken zouden van enig niveau zijn... Het onvermijdelijke van de collectie Nederland (museumbezit in zijn totaliteit) is dat we in musea slechts een topje van de ijsberg te zien krijgen. Ik durf te beweren dat zelfs als het waar zou zijn dat schets 20 werken te moeite van het aanzien waard zijn dat die score van Scheringa niet slechter is dan van een willekeurig ander Nederlandlands museum voor hedendaagse kunst. Op dit moment loopt de hippe museumwereld achter een paar figuratieve (realistische) schilders aan; ik zal binnenkort een lijst maken waarop Lucien Freud, Eric Fischl en Alex Katz voorkomen.

In het prille begin van zijn oeuvre zag ik de wonderlijke schilderijen van Jan Worst. Natuurlijk is het leuk voor mij om te zien dat hij het, internationaal gezien, goed doet. Geen idee of hij bij die 20 hoort.... Worst is trouwens een schilder met een opmerkelijke, onverwachte carriere die eind jaren tachtig werd opgepikt in het hippe hoofdstedelijke circuit.

Smaak is de grootste vijand van de kunst zei Duchamp al. Raar dat velen, die beter moeten weten, toch weer in die val trappen.

De -te kleine- afbeeldingen hier gebruikt zijn afkomstig van de collectie Scheringa.

135. Man op een bank

Op de TEFAF Maastricht 2009 onlangs aangekocht door het Scheringa museum voor Realisme waar de kunstcollectie van het echtpaar Dirk en Baukje Scheringa-De Vries is ondergebracht: 'Man on a Bench' uit 1977 van de Amerikaan Duane Hanson (1925-1996) -vraagprijs 550.000 euro.
We zien hier een uiterst realistisch ruimtelijk beeld; geen fotowerk dus. Anders dan de beelden bij Madame Tussaud gebruikte Hanson altijd anonieme modellen; meestal doorsnee Amerikanen die geen speciale pose aannemen maar die met iets of niets bezig zijn zoals ze doorgaans gewend zijn te doen. Voor dit beeld heeft de kunstenaar zijn vader gevraagd om te poseren; of deze informatie het beeld versterkt of ontkracht weet ik (nog) niet.
http://www.museumanonymus.nl/ kocht onlangs 'De Duivin' (zie blog 131) aan voor 25 euro. Dat lijkt een schijntje in vergelijking met deze Duane Hanson maar het had weinig gescheeld of de koop was toch op de hoogte van de prijs afgeketst. 'De Duivin' (met onleesbare signatuur) was toch te mooi om te laten schieten.

Scheringa Museum voor Realisme
Spanbroekerweg 162
1715 GV Spanbroek
Tel.: 0226-351111
Openingstijden:
Maandag t/m zondag
10:00 - 17:00 uur
Alle feestdagen
geopend
met uitzondering van
eerste kerstdag
en nieuwjaarsdag.

134. Snelweg langs Glod?

'Carmen meets Borat' is een Nederlandse documentaire met een vreemd en ongeloofwaardig verhaal... Nederlandse documentairemaakster Mercedes Stalenhoef zou toevallig voor haar onderwerp hetzelfde Roemeense dorp hebben uitgekozen waar ook een speelfilm 'Borat: Cultural Learnings of America for Benefit Glorius Nation of Kazakhstan' werd opgenomen. Geen van beide films heb ik gezien... en dus ben ik objectief en geloof ik niets van die toevalligheid. Ik denk dat de documentairemaakster pas haar plan had opgevat om een film over Carmen (zigeunermeisje dat beroemd wilde worden maar door al het gedoe rond Borat koos voor een toekomst in haar dorp...) te maken nadat Borat zijn opnamen al lang en breed had gemaakt of op zijn minst van plan was Glod als decor te gebruiken. Aan de andere kant: de kans dat er een documentaire gemaakt wordt in een treurig oosteuropees oord is tamelijk groot -dat pleit tegen mijn bewering-. Wie ooit een docu-festival heeft bezocht weet wat ik bedoel. Overigens: de moraal van haar docu deugt van geen kanten maar dat is weer een ander verhaal. Tot slot: ‘Glod, de plaats waar Carmen woont, ligt aan een snelweg. Ik was met wat vrienden op vakantie in Roemenië en kwam daar toevallig langs.' zegt de maakster Mercedes Stalenhoef in een interview ter gelegenheid van de IDFA 2008, te lezen op Cinema.nl. Ik hoorde haar op TV ook iets zeggen over de bereikbaarheid van Glod die zo makkelijk en voor de hand liggend was dat het niet vreemd is dat zowel zijzelf als Borat in hetzelfde dorp terecht waren gekomen; alsof het om de eerste en niet te missen afslag in Roemenie naar parkeerplaats gaat. Toch zie ik op geen enkele kaart waar Glod op te vinden is ook maar iets dat op een snelweg lijkt... Wel een dikke lijn op de kaart noordeijk van Glod maar dat is de grens met Oekraine en geen snelweg. Snelwegen in Roemenie? Mmmm, men is heel wat van plan maar er ligt alleen een stuk van Pitesti naar Boekarest en een onaf stuk van Boekarest naar Constanta en dan houdt het op. Misschien zijn er twee of meer Glods in Roemenie zoals Laren in Gelderland en Laren in Noord-Holland.

Aanvulling: er blijkt inderdaad nog een Glod (Roemeens voor 'modder') te bestaan als onderdeel van Moroeni dat verder nog bestaat uit Dobreşti, Lunca, Muşcel and Pucheni. Toch ook helaas hier geen snelweg in de buurt, zowel de E60 als de E574 (ook niet vlakbij) zijn smalle wegen die dwars door de dorpen slingeren met veel ganzen en boerenkarren. Deze Glod moet het zijn.

De snelweg situatie in Roemenie even haarfijn op een rij:

A1

Nădlac - Arad - Timişoara - Deva - Sibiu - Piteşti - Boekarest
620 / 127
in aanleg; verwachting van gereed zijn in 2014. Gedeelte Pitesti - Boekarest is al in gebruik. De ringen voor de steden Sibiu en Piteşti in aanleg. Constructie voor ring Arad, Timişoara en Deva - Oraştie zijn nog niet gefinancierd.
A2
Boekarest - Constanţa
225 / 152
(in aanleg, 70% is gereed; gedeeltes waar aan gewerkt wordt: Drajna - Feteşti en Feteşti - Cernavoda zullen gereed zijn in de tweede helft van 2006; Cernavodă - Constanţa en Constanţa centrum zullen gereed zijn in 2010
A3
Borş - Oradea - Zalău - Cluj-Napoca - Târgu Mureş - Sighişoara - Braşov - Ploieşti - Boekarest
545 / ong. 10 Km
(in aanleg; werkzaamheden begonnen in juli 2004; zal gereed zijn in 2012). Zie http://www.autostradatransilvania.ro/
A4
Moldavië > Iaşi - Roman - Piatra Neamţ - Bicaz - Gheorgheni - Reghin - Târgu Mureş > kruising met A3
? / 0
gepland
A5
Albiţa - Focşani - Ploieşti
314 / 0
gepland; zal klaar zijn in 2016.

TOT ZOVER DE WEGENINFORMATIE

Noot: Overigens is er vrij snel na het uitbrengen van de film een gerechtelijke uitspraak geweest die er voor Borat gunstig uitzag en: er zou wel degelijk betaald zijn aan Glod: 'Fox claims that the production team and star Sacha Baron Cohen each donated $5,000 to the town, as well as paid a location fee, and bought computers, school and office supplies for the residents. In the film, some of the villagers are depicted as rapist, abortionists, and prostitutes for Baron's comedy movie. Two residents of Glod, Nicolae Todorache and Spiridon Ciorbea, hired the services of Ed Fagan to sue the producers of the film. The lawsuit was thrown out by U.S. District Judge Loretta Preska in a hearing in early December 2006 on the ground that the charges were too vague to stand up in court.

133. Realisme

Hoe vaak zijn de Hollandse meesterwerken der 17e eeuw niet op en neer geweest naar Amerika? Waarom krijgen we nooit iets moois in ruil terug? Of musea kunnen niet onderhandelen of we krijgen er iets geheel anders voor terug waar niemand weet van heeft. Geen idee. Moet toch eenvoudig te regelen zijn met uitwisselingen... Is hier in Nederland geen publiek dat reikhalzend uitkijkt naar Amerikaanse meesters? Er is een opvallende overeenkomt in de aard van het realisme. (op zich al een onderwerp voor een tentoonstelling) Misschien zijn de kunstenaars slechts de boodschappers geweest en gaat het om de werkelijkheid zelf; die moet in Holland bijzonder geweest zijn en is nu bijzonder in Amerika; dat ziet iedereen. Hier twee voorbeelden van onbekende werken -van dezelfde Grant Wood van onderstaand blog-die hier dan te zien zouden zijn. Die zou ik weleens in het echt willen zien. Maar er is zoveel meer... Natuurlijk is er ooit Edward Hopper tentoonstelling geweest en Stuart Davis. Ik zou graag eens een overzicht willen zien -en dan mag het varkentje van Jeff Koons er best tussen staan.

131. Dubbele nostalgie; 'De Duif'

'Je wordt er bijna nostalgisch van...' schreef de vorige eigenaar in zijn advertentie op Marktplaats. Eigenlijk verkoopt hij geen schilderijtjes maar bierglazen. Laatst verkocht hij nog op internet een Amstelglas van een bepaald jaar voor 500 euro maar dat is bij hoge uitzondering. Zijn vrouw verzamelt hangklokken. Ze wonen in een Haagse nieuwbouwbuurt. Nee, hij heeft nooit duiven gehouden maar kent wel Haagse duiventaal. 'Op een bonenpot afstand' betekent 'steenworp' afstand. 'Duivenhouders (melkers) gooiden weleens een bonenpot (een aardewerk bakje voor duivenvoer) naar het dak van van een andere duivenhouder uit woede en frustratie want het was vaak oorlog op de Haagse daken. Andermans duiven... tjsa, het was de sport om die te lokken. Hier zien we een duif of beter 'doffer'. Veel hobbies zijn verleden tijd. Amateurschilders zoals je vroeger had zijn er nauwelijks meer; nu maakt men Kunst en drukt gevoelens uit. We zien hier dubbele nostalgie.

130. Jean

Wie Art Brut zegt, zegt Jean Dubuffet en wie Art Brut zegt, zegt Outsider Art.

Zijn eigen kunst zegt me weinig; het klinkt een beetje gek onnozel maar over het algemeen hou ik niet van kunstenaars die bewust onder hun niveau werken, al kan je nooit weten hoe hoog of laag dat zou horen te zijn. Maar Jean brak wel een lans voor outsiders; hij was natuurlijk niet de eerste (wie wel?) maar wel een zeer fanatieke. In zekere zin zorgde hij voor 'professionalisering' en indirect en onbewust maakte hij van vele outsiders gewilde kunstnaars met naam en faam.

WORDT VERVOLGD

129. Creme de Marrons

Vroeger kon je in de herfst in Parijs op straat over elke crepe -een dunne pannekoek gebakken op een hete ronde plaat- creme de marrons gesmeerd krijgen. Vooral het behendig opvouwen met een plat mes tot in een driehoekig puntzakje was een lust voor het oog. Die tijd lijkt definitief voorbij, tenminste de crepe is niet uit het straatbeeld verdwenen maar wel dat heerlijke kastanje smeerseltje; nu vraagt vrijwel iedereen om Nutella. Dat is ook erg lekker maar toch minder typisch en herfstig als de pasta van tamme kastanjes; ook bekend als tamme tukkels.

Ik herinner me het zogenaamde knuppelen van tamme tukkels maar al te goed -een dikke tak de boom in gooien want je kon niet wachten tot ze vanzelf vielen-. Ze werden steeds zoeter naarmate je er langer op kauwde maar het verwijderen van het vliesdunne bittere schilletje wat een rotklus. Wij deden het spel 'Heb je weleens een gespikkelde beer gezien?' Dat was natuurlijk een gemeen geintje want als iemand 'nee' zei dan spuugde je de hele troep over hem of haar heen. Dat doen we niet meer. Nu maken we creme de marrons en kijken de kunst af van de charmante Letse kokkin Mary:

http://www.youtube.com/watch?v=ENMNM2JRqBo