180. Home sweet home

Links: uit de clip 'I want to break free' (1983 geschreven door bassist John Deacon gezongen door Freddy Mercury -Queen-)

Rechts: Richard Hamilton 'Just What Is It that Makes Today's Homes So Different, So Appealing?' (fotocollage uit 1956 26x25 cm. collectie Kunsthalle Tubingen)

In diezelfde Kunsthalle Tubingen is t/m 25 april 2010 de tentoonstelling 'Mel Ramos 50 Jahre Pop Art' te zien.

179. 'Somebody to love'

In de serie 'Anonieme Reacties op Love songs'

Somebody to love
'I've now heard the voice of God'







.

178. 'Can't get enough of your love'

In de serie 'Anonieme reacties op love songs'

'Can't get enough of your love'
'Whoehoeee my man!!!'


.

177. 'Loving you'

In de serie 'Anonieme reacties op love songs'


'Loving You'
'Pure art'

176. 'You are so beautiful'

In de serie 'Anonieme reacties op love songs'

"You are so beautiful'
'Richtig geil lovely song best'



.

175. 'Where do I begin?'

In de serie 'Anonieme reacties op love songs'

'Where do I begin (Love Story)'
Incredible song, best way ever words said... best thing in life, true meaning of life... love and love... but rare people have that privilege... greetings to all people live with love.
Croatia





.

174. 'Do you love me?'

In de serie 'Anonieme commentaren op love songs':


(Sharif Dean)
'Do you love me?'
'The best romantic song!
I can't describe how much I love this song and her voice especialy when he says: "So much'





.

173. Verkeken kans

Een man onder de pensioengerechtigde leeftijd zie je er niet gauw in lopen; het vissersvest. Een mouwloos vest is een blijvertje onder senioren. De Duitse kunstenaar Joseph Buys (1921-1986) ('Ich kenne kein Wochenende') maakte er zijn handelsmerk van maar erg hip is het vest nooit geworden. Die kans is verkeken.

172. Hoed

Enkele kunstenaars uit de stal van Keulse Galerie Werner (zie blog 171) die in de jaren tachtig furore maakten:

James Lee Bayers (met schapenvacht en zonnebril)

Don van Vliet (met pluizig sikje en gestreept poloshirt)

Markus Lupertz (met wit overhemd en das)

A.R. Penck (met Peter Koelewijn-hoed)

George Baselitz (Adidas en golfclubs)

171. Der Rudi

Al beluister ik zelf na enige minuten liever iets anders, volgens kenners die het weten kunnen gaat er niets boven deze plaat, 'Trout Mask Replica', van Captain Beefheart.

In de jaren '80 trok hij (Don van Vliet) zich terug als schilder. Opeens hing zijn werk in het Stedelijk Museum in Amsterdam, toen onder leiding van Rudi Fuchs. Zou Fuchs zijn niet onaardige maar zeker geen geniale schilderijen echt goed hebben gevonden? Of koos hij voor Van Vliet omdat zijn schilderijen uit dezelde winkel komen waar Fuchs praktisch al zijn aankopen deed: galerie Werner in Keulen. (Penck, Baselitz, Immendorff, Polke, Kirkeby, Lupertz...) Fuchs was deze kunstenaars trouw; de kunstenaars waren gek op hem.

We zijn destijds behoorlijk overvoerd geweest met veel van hetzelfde. Ik heb het idee dat dat de reden is dat we nu weinig meer van deze schilders horen -en dat hoeft ook weer niet...- maar of dat waar is moet nog uitgezocht worden... Fuchs zelf treedt ook niet meer op de voorgrond. Zijn afscheidsfeest viel in het water door een typische Hollandse bonnetjes kwestie; iets over 6% BTW en de invoer van Karel Appels uit de VS -het zijn vreemd genoeg altijd de kleine kwesties die aan het licht komen terwijl destijds de een na de andere affaire rond budgetten en declaraties afspeelde rond deze aimabele kunstpaus. (wordt vervolgd)

170. Bah! Gebakken bonen!

169. Een flinke stap van 100 jaar

'In 1905 stierf Menzel, in 1906 Cezanne. Deze jaren betekenen meer dan het afsterven van een generatie; ze brachten een diepe caesuur teweeg in de Europese kunstgeschiedenis.' luidt de eerste zin (zie blog 168) van de Grote Geillustreerde Kunstgeschiedenis -deel 12-.

We zien hier Adolf Menzel's 'Kamer met balkon', in het echt zeker mooier dan gereproduceerd. Het lijkt mij de fijnste slaapkamer (dat maak ik ervan) ter wereld en aller tijden; een kamer om nooit te verlaten. Niets slechts over Cezanne maar ik kom er m'n bed niet voor uit.

Wie stierven er in Nederland in 2005 en 2006; precies een eeuw na Menzel en Cezanne? Karel Appel en Maarten Toonder. Appel... nou ja. Maar 'Bommel'; die was vooral erg goed als ingekleurde strip achterop de Donald Duck -met tekstballonnen!-. In herdrukken zie je altijd die zwart-wit Bezige Bij-boeken met veel te veel woorden maar nooit die strips. Vooral een strip over een 'gedachtenknol' was goed. Die knol kon een gedachte 'mits duidelijk bedacht' uit een tekst/gedachte ballon trekken; materialiseren als het ware. Uiteraard leek het uiterlijk wat sterk op Disney, maar inhoudelijk en qua sfeer was het europees.

Nog leuker was Wolfje.... de Kleine Boze Wolf en zijn vader Midas, de Grote Boze Wolf en de drie biggetjes (met leuke matrozenjasjes) Knir, Knar en Knor (de laatste in tuinbroek); qua type lijkt Tom Poes op Wolfje, maar dit terzijde. Een flink stap van een 19e eeuwse droomkamer naar de drie biggetjes in weinig woorden; 'caesuur.'

168. De laatste pagina van de kunstgeschiedenis

Hans de Vries (1947) (wordt vervolgd)

167. Gezellig met z'n drietjes

Emile Savitry was wat je noemt zo'n typisch bohemiene surrealistische losbol. Hij was bevriend met Django Rhienhardt (lees blog 166) en bracht deze, naar verluid, in contact met jazz.

Savitry lijkt me een schoolvoorbeeld van een vergeten figuur en deze foto maakt het er niet veel beter op.

Wie de vrouw die bijna op zijn schoot zit is weet ik niet maar ik weet wel dat hij naar Tahiti is geweest met de schilderende Canadese verpleegster Yvette Ledoux!! -Ledoux was in Frankrijk beland vanwege WOI. Gezellig met z'n drietjes naar Tahiti want haar latere man Georges Malkine ging ook mee. Van deze Yvette Ledoux die 'toutes' artistiek Montparnasse om haar vinger wond, is (voorlopig) geen schilderij te vinden. Bekend is dat ze in 1931 met Malkine trouwde, aan astrologie deed, stevig dronk en drugs gebruikte en hier bijna op schoot zit van Emile. Het was een mysterieus stel met een verborgen leven. Malkine was overigens de enige schilder die in 1924 het surrealistisch Manifest van Andre Breton ondertekende (de anderen waren allemaal schrijvers). Surrealisme is sowieso meer voor schrijvers.

166. Even stilstaan bij de Eiffeltoren

'Heute gibt es 'Jatz' auf dem Adolf Hitlerplatz.' (Jatz staat voor 'Jazz') een rijmpje van destijds; het zou de situatie in Duitsland van vlak na de oorlog illustreren. Amerikaanse soldaten speelden nieuwerwetse swingmuziek. Ik stelde mij voor: schuchter en houterig swingende Duitsers op een plein met rondom half verwoeste vakwerkhuizen met hier en daar een norse blik in een voorzichtig maar ook nieuwsgierig publiek.

Onlangs speelde even een kwestie over het Bauhaus en Nazi-Duitsland. Het lag allemaal veel gecompliceerder dan altijd werd voorgesteld etc etc... ik kreeg toen een aardige geschiedenis toegestuurd door Jazz-kenner Bert Vuijsje over een Duitse Jazz autoriteit Dietrich Schulz Kohn (1912-1999) en zijn merkwaardige verleden waarin Jazz en Nationaal Socialisme samen gingen. Deze foto illustrieert dat verleden; hij droeg het altijd bij zich. We zien hem poseren met, zei hij tegen iedereen die maar horen wilde; 'Django Rheinhardt (een zigeuner), drie negers en een jood'. Na de oorlog, zo beweerde hij, zou de Jazz 'een schitterende toekomst tegemoed hebben kunnen zien in Duitsland en het hele Germaanse gebied.' Deze foto uit 1942 zou trouwens genomen kunnen zijn onder de Eiffeltoren. Als ik schrijf 'Parijs' dan zit ik altijd goed maar Eiffeltoren spreekt meer tot de verbeelding.

166. Definitie

'Kunst is wat een kunstenaar maakt' een definitie die lijkt bedacht door een lid van een gilde, vakbond... of het komt uit de koker van de kunstambtenarij. Veel spannerder -maar maatschappelijk onmogelijk- is de stelling 'kunst is wat de kijker als kunst ervaart.'

163. 'Rare Art'

Rare (uniek, uitzonderlijk) Art (kunst) is een door http://www.museumanonymus.nl/ nieuw gelanceerd begrip. Door verschillende nieuwe aanwinsten en plannen van het museum is het niet meer mogelijk om nog redelijkerwijs te spreken van 'anonieme kunst en kunst van de vergeten meester' (tot nu toe de omschrijving). De gebruikelijke termen 'outsiderkunst', naieve kunst, amateurkunst etc etc die vaak gebruikt wordt om sommige werken uit de collectie te labelen, vinden wij niet gelukkig. 'Rare Art' lijkt ons een uitstekende term om de lading van het geheel te dekken en daarbij zijn we blij met de associatie met het Nederlandse woord 'raar' -dat uiteraard iets anders betekent dan het Engelse 'rare'-. Wij denken dat de tijd rijp is voor een nieuwe kijk op kunst en willen een bijdage leveren door werken bijeen te brengen die tot nu toe in gescheiden kunstwerelden werden onderverdeeld. Men deelt niet in op beeldende/esthetische zeggingskracht maar op grond van de mentaliteit, geestesgesteldheid en opleiding van de maker en dat is naar onze mening achterhaald. Daarbij zorgt een nieuw begrip voor wat leven in de brouwerij.
... (wordt vervolgd)

159. Gluurpop spreekt

'Ik ben stout!!!!!

Ja, je ziet het al. Ik zit met mijn neus in de bloemen. Van Wilma mocht dat niet. Ik mocht niet aan de bloemen komen. Ze heeft er snel een foto van gemaakt zodat ik niet kon jokken dat ik het niet heb gedaan. Maar je moet eens weten hoe lekker deze bloemen ruiken.

Ik ben gemaakt van hout, stof, fyberfil en daarna de aankleding. Kleding, schoenen, haren en een beetje mooie verf voor mijn gezicht en handen.'

157. Zondag 24 januari 2010 SNEEUW!

Waar zijn ze: schilders die vandaag op pad zijn geweest om een wintertafereel te verbeelden?

uit de collectie: www.museumanonymus.nl keyword: 'sneeuw'

156. Meesterwerk

'Iedereen Kan Schilderen! Een creatieve bezigheid voor schilders van alle leeftijden. Met 'Iedereen Kan Schilderen' maak je in een handomdraai je eigen meesterwerk. Een bewijs dat iedereen kan schilderen. De kwaliteitsverf is sneldrogend, reukloos en hoeft niet te worden gemengd. De enorme keuze aan onderwerpen en leeftijd georiënteerde moeilijkheidsniveaus garanderen een geweldige creatieve ervaring, keer op keer op keer.'

Afbeelding 'Brug': uit de collectie http://www.museumanonymus.nl/ tekst en overig: uit iedereen kan schilderen met de Ravensburger.

154. Heet

In de reeks 'naamgrappen van vroeger':

Als Rita heet wordt en Aly niet meer kan, komt Orson wel eens.

(Rita Hayworth is Orson Welles tweede vrouw. Prins Aly Kahn is Rita's derde man)

153. Armleder

In de serie 'kunstenaars en merknamen':

John Armleder (Geneve, 1948)
Vier generaties familie Armleder runnen vanaf 1875 vijf sterren hotel Richmond Hotel Geneve Switzerland (nu Rocco Forto). 1 der beste hotels ter wereld...

John Armleder staat bekend als Fluxus-kunstenaar (net als Wim T. Schippers). Zijn inzending aan een Fluxus tentoonstelling (Venetie 19..) bestond uit het rugnummer dat hij droeg als roeier tijdens de bekende race op de Rio Grande in Venetie. Ook stelde hij ooit onuitgepakte Ikea meubelpaketten tentoon in een Keulse galerij (zo spel ik graag galerie). Per stuk te koop voor 100.000 mark.

Zijn vrouw, Sylvie Fleury is ook kunstenaar. De bron ben ik even kwijt maar zij moet een telg zijn van de familie die Guinness bier brouwt. Zij doet aan zogenaamde 'shopping art'. Sylvie exposeerde eens een hoeveelheid shopping bags van bekende modehuizen als Gucci, Chanel. Lagerfeld etc etc. gewoon leeg en zo op de vloer van de galerij. De prijs ben ik vergeten maar het zal in de buurt of hoger liggen dan het bedrag waar zij boodschappen voor deed. Dat was destijds actueel en gaf stof tot nadenken.

152. Citroen

In de serie 'Brand name' -kunstenaars en merknamen- Paul Citroen (1886-1983) en Citroen. -hij lijkt een beetje op Picasso vind ik zelf; de auto is overigens een nieuwe C3 'Picasso'.

151. Ezelmelk

Dit schilderij is gedoneerd voor Truus Nienhuis uit Hall. Zij vond dit doek in een kringloopwinkel in Dieren en schonk het aan http://www.museumanonymus.nl/ Het zijn vooral de schaduwpartijen in deze voorstelling die de aandacht trekken. Schaduwen geven schilders vaak in de kleur blauw weer; deze anonieme schilder bewaart blauw voor het dak van het huis en de lust en gebruikt gewoon bruin van de ezel en het rietdak. De aandacht gaat vooral uit naar de vorm van de ezelsoren en de schaduw ervan en natuurlijk ook de wielen. Het lastdier draagt een melkbus. Ezelmelk wellicht? In Zuid Amerika gedronken als een probaat middel tegen veroudering. Trouwens: Cleopatra nam al regelmatig een bad met ezelmelk; en het hielp, zo weten wij, behoorlijk goed.

150. Panamarenko

In de serie 'Brand name' -: kunstenaars en merknamen- Panamarenko (1940) en Hoorens (Eveline Hoorens, zijn vrouw)

149. Darboven

In de serie 'Brand name' -kunstenaars en bekende merknamen-:
Hanne Darboven (1941-2009) en J.J. Darboven (koffie).

148. Herman Gorter

Huis aan het 'Herman Gorterhof' in Bussum.

147. Villa

Herman Gorter verhuisde in 1893 met zijn vrouw Louise Koopmans van Amersfoort naar Bussum en kwam toevallig in dezelfde laan te wonen waar Frederik van Eeden (huisarts in Bussum, psychiater in Amsterdam) woonde en niet ver van Van Eeden's latere sociale experiment 'Walden' rond villa Cruysbergen (zie foto, waar hij woonde met Truida Everts) met daarachter zijn schrijvershuisje (Van de koele meeren des doods). Van Eeden woonde met zijn (zie foto interieur) toenmalige vrouw Martha aanvankelijk in Villa Dennekamp, een door Berlage ontworpen huis in het Spiegel toen op enige afstand van de villa's aan de rand van Bussum. Vanaf daar was het prachtig wandelen naar 's-Graveland waar Henriette Roland Holst woonde. Gorter en Van Eeden waren aanvankelijk bevriend maar de socialist Gorter vond dat je op arbeiders geen 'vivisectie' mocht plegen. Als gemeenteraadslid ontpopte hij zich tot een tegenstander van Van Eeden's Walden.

De villa van Berlage is afgebroken; er staat nu een flat met uitzicht op de 'Kom van Biegel'. Van de schrale zanderige aarde (waar zo noest op werd gearbeid) is onlangs een natuurbrug gebouwd waar het wild nu vrijelijk overheen huppelt. Op de plek waar de villa Groot Cruysbergen van Walden stond is nu een Gamma gevestigd en daarnaast is de Hocras, een groothandel voor de horeca met verse vis en wijnen waar de villabewoners massaal een 'pasje' van hebben weten te bemachtigen.

146. Anke

De jonge vrouw uit Osdorp, Amsterdam, die ons dit opmerkelijke doek verkocht, wilde eigenlijk de hele partij in 1 keer kwijt. Het ging om een dozijn ongeregeld spul in lijsten; prenten, posters en een enkele foto waar wij echt geen belangstelling voor hadden. Voor dit schilderij echter wel. Het is geschilderd door ene 'Anke' op 27 september 1968 de dag waarop de Amerikaanse musical Hair in premiere ging in Londen (die datum staat rechts onderaan bij haar signatuur). Het lijkt me dat ze de voorstelling niet in een enkele dag heeft geschilderd maar dat ze die dag er de laatste hand aan heeft gelegd. De jonge vrouw verkocht nog veel meer: de opslagruimte (box) onder haar flat stond vol handel. We boden 'een tientje'; zij wilde vijftien en we kwamen uit op twaalf euro; zo gaat zoiets. Anonieme kunst is nu eenmaal goedkoop want de markt kan er niets mee; de markt wil namen, grote namen. De jonge vrouw droeg een kind op haar arm die geen boe of bah zei. Zo zijn kinderen van 2, 3 jaar. Misschien was ze teleurgesteld dat we niet de hele partij meenamen maar misschen dacht ze wel dat ze met een doekje minder nog steeds een partij te koop heeft en toch 12 euro rijker is.

Zo te zien is de vrouw op het schilderij in blijde verwachting. Zou het Anke zelf zijn?

Oproep: wie kent deze Anke of herkent dit gezin?

145. Deadline

Er was eens een journalist -echt waar gebeurd- die nogal eens de deadline niet haalde. Weet u wat hij dan deed? -het gaat om een Nederlandstalige Antilliaanse krant-. Nee? Hij plaatste een verhaal voor de tweede keer en schreef erbij: 'op veler verzoek plaatsen wij nogmaals...'

144. Siemens en Telefunken

In de reeks: naamgrappen van vroeger:

Lee, Jack, Stan, Roy en Gus...

Just drop of the key, Lee

Just slip of the back, Jack

Make a new plan, Stan

You don't to be coy, Roy

Hop on the bus, Gus

Zong Paul Simon (links), vroeger -en soms ook nu nog- met Art Garfunkel (rechts)... vroeger noemden wij dit duo: 'Siemens en Telefunken'.

143. Naamsvermelding

Uiteraard hebben wij de naam van de fotografe, Louise Koopman, van vorig blog vermeld. Zij droeg overigens haar rode bril -om een 3D film ruimtelijk te kunnen zien- over haar eigen bril heen.
Een foto is als het ware een artistiek produkt gemaakt vanuit een gekozen standpunt en moment. Anders is het bij, bijvoorbeeld, een gepubliceerde foto van een schilderij (tekening) of ander plat ding. Meestal (NRC H. altijd) staat de naam van de fotograaf vermeld; soms in grotere letters dan de schepper van het afgebeelde kunstwerk. Dat lijkt mij onnodig, onzinnig en zelfs onjuist. De fotograaf kiest immers geen standpunt of moment zoals Louise Koopman dat deed. (overigens: ik heb niets tegen fotografen.). Voor het fotograferen van een schilderij zal iedereen dezelfde foto maken -mits... etc etc-.