516. Lou Schabner

boven: anoniem (collectie Museum Anonymus)
onder: Lou Schabner (wordt vervolgd)

515. Jan Carla Garavaglia

Dr. G schreef 'How not to die'
Enkele tips: draag geen stropdas. rijdt auto met gesloten venster.

514. Alarm: Ode aan Duchamp

Mijn broodrooster met daarin een thermometer. Deze thermometer staat op 18 graden celsius en in het rood! ALARM het gaat namelijk om een koelkast/diepvries meter.
In feite een omgekeerde Duchamp. Zijn (koorts-)thermometer steekt in wat blokjes wit marmer in een vogelkooitje. 'Why not sneeze rrose selavy' oid is de titel? Het werk zou moeiteloos begrepen zijn door de dame voor wie dit kunstwerk bedoeld was. Willen we de betekenis precies weten? Eigenlijk wel en het kan geen kwaad... maar aan de andere kant kun je niet weten. Dus laten we het bij deze woorden, begrijpt u wel? Wie steekt er nou een thermometer in blokjes marmer... Pervers. Duchamp wil wel erg veel dimensies toevoegen aan zijn kunst. Van die naakte dame die de trap afloopt (plat vlak)zeggen we 'okee...' Over zijn kooitje zeg ik: zuivere licht schuine magie.

513. Marina aanwezig en Mary afwezig

Wat heeft Marina dat mij nieuwsgierig zou kunnen maken? Weet je waarom zij deze performance (Artist is present, u weet wel) gedaan heeft? Zelfbevrediging. Meer kan ik er niet van maken: zelfbevrediging.
Misschien komt die gedachte op door haar haar. Het komt misschien door die ene staart. Met twee staarten waait de wind uit een andere hoek. Aanwezig of een beetje afwezig... Mary Hartman, Mary Hartman (actrice Louise Lasser); spreek haar naam twee keer uit als de TV-serie. Zij is zo lekker afwezig.
'Women have a built-in pain.' zegt ze in de scene 'chicken soup'. een fragment op youtube. En mannen? 'Well, they have the army...' tegen deze achtergrond begrijp je Marina veel beter. Dus zelfbevrediging was een beetje kort door de bocht.

512. Designer Art

Vanuit het standpunt gezien van de liefhebber van anonieme kunst is alle andere kunst (met een naam) designer art.
Wat is Designer Art? De term is ontleend aan het begrip Designer Jeans. Ik meen dat het begrip geintroduceerd werd door het Amerikaanse spijkerbroeken (en kleding) merk Jordache. Vroeger had je gewoon een spijkerbroek maar in de jaren zeventig werd het een modeartikel waar ontwerpers op gingen varieren en hun naam aan verbonden: Calvin Klein etc etc Het begrip werd voor de grap ook verbonden aan 'water'; in die tijd werden watertjes uit Frankrijk hip in de VS (Perrier). ('Designer drugs' heeft hier niets mee te maken, dat is een verwarrende term)
Dus Designer Art: vroeger waren schilderijtjes, zoals bekend, niets bijzonders (Mariaatje hier, kindeke daar) pas later werd de maker belangrijk. Eerst alleen voor de rijken en machtigen der aard en nu voor allen (inclusief de rest van de wereld; dus verwarring alom). De naam van de maker overvleugelde dus eigenlijk het ding en de voorstelling. Er lijkt geen weg terug maar die weg moet wel gevonden worden anders kan er nooit meer een nieuwe kunst ontstaan. Enfin, dit voert wat ver voor een luchtig blogje. Tot slot een aardige tekst van Frank Zappa over Jordache Jeans:
A foolish young man
Of the Negro Persuasion
Devoted his life
To become a caucasian
He stopped eating pork
He stopped eating greens
He traded his dashiki
("Uhuru!")
For some Jordache Jeans

511. Een politiek gezicht

Vroeger zag je vaak in verkiezingstijd posters hangen achter de ramen bij de mensen in het land. Peter van Straaten tekende eens in zijn reeks Vader (rechts) en Zoon (links) de vader die een VVD-affiche ophing voor zijn raam. Onderschrift: 'Pa, dat hoef je niet op te hangen. Ga zelf voor het raam staan dan ziet men het ook wel.' (o.i.d.)Ik dacht aan die tekening bij deze foto vandaag in het nieuws. (Van Zaanen, nieuwe burgemeester Utrecht)