Tot 1 van de meest curieuze figuren in de Nederlandse schilderkunst mag men gerust de Hagenaar Cornelis Kloos (1895-1976) rekenen. Waar het aan ligt weet ik niet maar de kunstwereld heeft nooit de juiste toon weten te vinden om met vergeten figuren als Kloos iets aardigs te doen. Men danst om de hete brei. Kloos was natuurlijk lekker knettermal met wereldvreemde (foute) ideeen en (foute) gevoelens; dat kan je zien aan zijn oeuvre en halen uit biografische gegevens. Museum De Wieger in Deurne doet soms het een en ander met Kloos. -ik heb er eerder over geschreven-. De geest van nog zo'n heerlijk raar figuur waart daar rond; Hendrik Wiegersma, de schilderende dorpsdokter (zie blog: 26 en 27). Toch is De Wieger geen hotspot voor rare kunst te noemen.
Er zou een apart museum moeten komen voor al die buitenbeentjes die niet passen in de kunstgeschiedenis. Het Museum voor Vreemde Kunst. Misschien komt het doordat kunsthistorici en kunstambtenaren net zo devoot en toegewijd zijn aan hun geloof Kunst als nonnen aan de Heer. Er is geen ruimte voor een valse noot in het kunstconcert.
Maar ik begrijp het wel: Kloos kan niet... Vanwege een sterke pedo-nudistencultus. Leg maar eens uit dat het van een ontroerende knulligheid is. Dat gaat er bij het grote publiek niet in. Er zal dus niet gauw een groot overzicht of boekwerk komen. Ik ben zeer benieuwd waar al die werken terecht zijn gekomen want ik vermoed dat er veel werk boven de bank/bed is komen te hangen bij vrolijke mensen.
