Toen de eerste Pipi's (zie vorig blog) in Nederland werden geboren zag ik de eerste vrouwelijke filmster die mij beroerde; Claudia Cardinale... ik was 13/14 (?) toen en zat met een stijve nek op de eerste rij. -ik meen dat je eigenlijk 16 jaar moest zijn om haar te zien: TERECHT - Overigens ging ik voor de cowboys de bioscoop in maar die zijn me toch minder bijgebleven.
Nooit is er iemand geweest die zo gratieus uit een trein kon stappen als zij (in 'Once upon a time in the West'). Dat waren pas tijden! Zo'n vrouw moest ik ook hebben. De keuze was later echter beperkt omdat de Claudia's aan de kant werden gezet door de Pipi's, of potentiele Claudia's werden toch maar Pipi's. Zo gaat dat nu eenmaal. Misschien werd de toon van een veranderende tijdgeest gezet in 1968, het jaar dat de film uitkwam.
Maar we moeten niet zeuren. Ook Pipi heeft zo haar leuke kanten al weet ik zo in de gauwigheid niet 1, 2 en 3 welke. Kijk nog even naar Astrid L. met haar creatie: Ik denk aan de sticker van de nieuwe tijd: 'Nej tak'.
