'Als die Noorse terrorist vrijkomt krijgt hij een nieuwe identiteit, een nieuwe naam.'
'Mag hij dat zelf verzinnen?'
'Ja...'
'Hoe gaat ie dan heten?'
'Anders'
'Ja, zo heet hij nu.'
'Nee, hij gaat anders heten.'
'Maar dan verandert er toch niets?'
'Jawel.'
'Maar hoe gaat hij dan straks heten?'
'Dat gaan ze mij natuurlijk niet aan m'n neus hangen. Maar ik denk dat hij anders gaat heten.'
'Wist je dat zijn ouders hem eerst anders wilden noemen?'
'Heel anders?'
'Een beetje anders.'
'Ja, dat is ie ook.'
'Nou, ik vind hem heel anders.'
'Zo heel anders is hij nou ook weer niet. Dat is het enge...'
'Denk je dat wij allemaal een beetje anders kunnen worden?'
'Ik anders niet.'
'Hij is trouwens bezig met een autobiografie.'
'Hoe gaat dat boek heten?'
'Ik Anders Wel'
'Hou op...'
'Wist je dat je in Noorwegen pas een naam officieel vastlegt bij tijdens het dopen? Dat die ouders twijfelden is heel gebruikelijk daar. Bij de geboorte hoef je nog geen naam op te geven. Je kan er even over nadenken. Dat is positief te noemen.'
'Nee, je maakt een grap...'
'Echt waar, ik zweer het. Meestal geeft men toch al een naam, tegenwoordig zelfs al voor de geboorte. Maar die naam ligt dus nog niet vast. De ouders van Breivik bijvoorbeeld hadden hem dus een voorlopige naam gegeven. En het schijnt dat hij gaat kiezen voor die eerste naam als hij vrijkomt.'
'Hoe heette hij toen? Dat is toch wel bekend?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten