Een paar dagen nadat mijn vorige blog was geschreven, haalde staatsbank ABN het Scheringa museum leeg. Het lijkt me de omgekeerde wereld: normaal gesproken onteigent de overheid (belastingdienst bijvoorbeeld) kunstschatten van particulieren en maakt die vervolgens voor het publiek toegangelijk. De afgelopen dagen stond de kunstwereld in de rij om de collectie belachelijk te maken: hooguit een stuk of 20 werken zouden van enig niveau zijn... Het onvermijdelijke van de collectie Nederland (museumbezit in zijn totaliteit) is dat we in musea slechts een topje van de ijsberg te zien krijgen. Ik durf te beweren dat zelfs als het waar zou zijn dat schets 20 werken te moeite van het aanzien waard zijn dat die score van Scheringa niet slechter is dan van een willekeurig ander Nederlandlands museum voor hedendaagse kunst. Op dit moment loopt de hippe museumwereld achter een paar figuratieve (realistische) schilders aan; ik zal binnenkort een lijst maken waarop Lucien Freud, Eric Fischl en Alex Katz voorkomen.
In het prille begin van zijn oeuvre zag ik de wonderlijke schilderijen van Jan Worst. Natuurlijk is het leuk voor mij om te zien dat hij het, internationaal gezien, goed doet. Geen idee of hij bij die 20 hoort.... Worst is trouwens een schilder met een opmerkelijke, onverwachte carriere die eind jaren tachtig werd opgepikt in het hippe hoofdstedelijke circuit.
Smaak is de grootste vijand van de kunst zei Duchamp al. Raar dat velen, die beter moeten weten, toch weer in die val trappen.De -te kleine- afbeeldingen hier gebruikt zijn afkomstig van de collectie Scheringa.
