280. Sweater 'Sarah Lund'; melancholische trui

Sofie Grabol (30 juli 1968) speelt 'Sarah Lund', een charmante rechercheur in de Deense TV serie 'The Killing'. Naast haar zo typisch Scandinavische melancholische blik en weinig tekst, valt ze op door haar trui.
Waar koop je zo'n trui? Bij H&M (Zweden)?
Een beetje zoeken op het net geeft resultaat: men verwijst zelfs naar haar!
Bijvoorbeeld: de sweater Rutar. art nr 100 102. Prijs 280 euro. -gebreid van originele 'Faroese wool' merk: Gudrun & Gudrun- (echt waar!)
De trui draagt ze zelfs onder haar uniform in Afghanistan als ze daar op onderzoek is.
Je kan er eentje kant en klaar kopen (Het Noorse merk Tottistrikk verkoopt ze ook http://www.tottistrikk.com/) maar veel artistieker is natuurlijk er zelf 1 te breien.

279. Slagroom

Geslagen room; whipped cream... was de uitvinder niet een Duits schrijver uit Lemberg?

Zie hier de originele De Sacher Torte van Hotel Sacher uit Wenen.

Leopold von Sacher-Masoch. Zo'n taartje eten is zuiver masochisme...

De taart is trouwens een belangrijk exportprodukt; verstuurd per post want hij blijft lang lekker. Zelf room bij slaan... (met vanillesuiker bereiden!)

278. Schilderij van de week

Museum Zondag presenteert met trots dit bijzondere schilderij. Het is gesigeneerd; Mimi Tamminga (als ik het goed lees... augustus 1979). Wij zijn op zoek naar de maakster want wellicht heeft ze meer fraais op haar naam staan. http://www.museumzondag.nl/

277. Verstand van of kijk op?

'Jij hebt verstand van kunst... of eigenlijk kan dat niet... verstand hebben van kunst. Je kunt bijvoorbeeld wel verstand van wijn hebben maar kunst... nee.

Wat je wel kunt hebben is een 'kijk op'. Ja, dat kan wel. Jij hebt een goede kijk op kunst!'

(conversatie tijdens een opening in Galerie Mark Peeters. Met dank aan Frans van der Vaart)

276. De Bedriegertjes

' De Bedriegertjes'
bij kasteel Rosendael in Rozendaal (Gld).
Volgens Wikipedia was dit een populaire bestemming voor schoolreisjes tot 'diep in de Twintigste Eeuw' en zijn de fonteintjes qua werking te vergelijken met die in een 'koopgoot'.

275. Pipi Langkous of Claudia Cardinale?

Toen de eerste Pipi's (zie vorig blog) in Nederland werden geboren zag ik de eerste vrouwelijke filmster die mij beroerde; Claudia Cardinale... ik was 13/14 (?) toen en zat met een stijve nek op de eerste rij. -ik meen dat je eigenlijk 16 jaar moest zijn om haar te zien: TERECHT - Overigens ging ik voor de cowboys de bioscoop in maar die zijn me toch minder bijgebleven.

Nooit is er iemand geweest die zo gratieus uit een trein kon stappen als zij (in 'Once upon a time in the West'). Dat waren pas tijden! Zo'n vrouw moest ik ook hebben. De keuze was later echter beperkt omdat de Claudia's aan de kant werden gezet door de Pipi's, of potentiele Claudia's werden toch maar Pipi's. Zo gaat dat nu eenmaal. Misschien werd de toon van een veranderende tijdgeest gezet in 1968, het jaar dat de film uitkwam.

Maar we moeten niet zeuren. Ook Pipi heeft zo haar leuke kanten al weet ik zo in de gauwigheid niet 1, 2 en 3 welke. Kijk nog even naar Astrid L. met haar creatie: Ik denk aan de sticker van de nieuwe tijd: 'Nej tak'.

274. Smaland

Pipi is vandaag 65 jaar geworden; dankzij Google moet iedereen dit weten. Inmiddels kennen we de gevolgen van Pipi als rolmodel. Pipi is een, zoals dat heet, ik-gericht personage dat doet waar ze zin in heeft. Dat zou dan uitgerekend in Zweden moeten gebeuren. Volgens mensen die het weten kunnen is er geen land in het vrije Westen waar zo weinig mag en waar de sociale druk zo groot is. In Zweden weet iedereen wat 'het Pipi Langkous-complex' betekent; psychische problemen onstaan door de kloof tussen een idyllische jeugd en een volwassen wereld. (daar moeten de moeilijkste pubers ter wereld rondlopen)

Hoe anders is niet het leven in Duckstad in vergelijking met Smaland in Zweden? Duckstad lijkt de opgroeiende mens beter in informeren hoe de wereld in elkaar steekt dan het leven tussen paarden en piraten.

Het Pipi-rolmodel heeft een generatie gevormd die geboren lijkt om de media te domineren: Halina Reijn (1975), Wende Snijders (1978), Mei Li Vos (1970), Aaf Brandt Corstius (1975), Claudia de Breij en Sylvia Witteman (1965). De lijst Nederlandse Pipi's kan natuurlijk veel en veel langer langer. Of de Pipi's gebukt zijn gegaan onder het PL-complex? Het publiek heeft er kennelijk behoefte aan. We lezen kennelijk liever over, of luisteren naar, de kleine persoonlijke lijdensweggetjes en triomftochtjes, de pieken en de dalen, in hun levens dan over de toestand van de wereld. En als die toestand dan toch het onderwerp is: dan altijd vanuit het eigen perspectief.