470. Pleimuiden en tar beach

Oud-Rotterdammer Willem 'Bill', begon een nieuw leven in Amerika waar hij als zeeman ooit was aangemeerd, ik meen in de haven van New York, de stad waar hij zou blijven wonen. Hij bevoer de wereldzeeën en sprak levendig over de havens die hij in zijn jonge, na-oorlogse, jaren, aandeed. Zo sprak hij eens over Pleimuiden.... Waar lig dat, Bill? 'De Engelsen zeggen Plymouth...' Zijn taalgebruik was bijna vooroorlogs, hij sprak over 'gaalons' (ipv engelse 'gallons') en California en Mi-a-mi, uitgesproken op z'n Nederlands. Dat was in zijn tijd doodnormaal.

Bill was nagenoeg blind. Hij hield van veel vogels en van veel planten. Op het dak van het appartementengebouw (tar beach) waar hij woonde, had hij een groen paradijs geschapen; waarschijnlijk zwaarder dan toegestaan. 

Op die plek vroeg ik of hij de tijd wist. 'Als je die kant op kijkt... daar moet ergens een klok zijn.' Hij wist dat zijn buren altijd 'daar' ergens naar een gebouw keken met een klok. Kerken waren daar niet hoger dan de enkels van andere gebouwen dus daar heb je niets aan. Ik zag van alles maar geen klok. 'Een mens kijkt niet met zijn ogen maar met zijn hersens.' Daar zit iets in; hij was niet dom.
Als ik de klok wel eerder had gezien dan had ik al een beeld in mijn hersens gevormd; dat maakt het zoeken gemakkelijker. Natuurlijk is daarbij een gezond oog noodzakelijk maar we kijken inderdaad vooral met onze hersenen.
Vroeger ging het verhaal dat 'natuurmensen' (eskimo's in dit verhaal) die nog nooit een foto hadden gezien totaal niet 'begrepen' wat ze zagen. Ze zouden 'niets' zien op een foto. Ik geloof dat niet. Waar je wel veel ervaring voor moet hebben is: naar films kijken. Als je zelden of nooit een film ziet begrijp je niets van het verhaal dat de beelden vertellen. Dat een kunstwerk voor zich spreekt is mooi gedacht maar helaas kan dat niet. museumanonymus doet alsof dat wel kan. Kunst maken met een naïeve instelling heeft beeldschone resultaten opgeleverd. Helaas moet die zeggingskracht met je hersens 'leren waarderen' (volkszanger Martin Morero -voorheen bierdrinker- over wijndrinken).