De laatste pagina in de geschiedenis geeft doorgaans alle ruimte aan gebeurtenissen die enkele decennia later al weer vergeten zijn. Hoe dichter bij het heden hoe subjectiever de geschiedschrijving; dat is bekend. Hoewel kunstgeschiedenis nauwelijks verwant is aan algemene geschiedenis (althans, dat kan je opmaken uit relevante literatuur) lijdt ook de kunst aan vergeten figuren die breed worden uitgemeten op de laatste pagina alsof het een nieuwe Rembrandt betreft.
Opvallend is echter dat er vrijwel geen enkele naam afvalt of bijkomt op de lijst klassieke modernen (van Van Gogh tot Picasso; 1880 tot 1940). Er bestaat zelfs een boodschappenlijstje vooroorlogse modernen samengesteld door Marcel Duchamp voor Peggy Guggenheim; zij maakte nog net op tijd een rondje -vlak voor de Duitsers Parijs binnenvielen- langs de ateliers (overigens behoorde Peggy tot de arme tak van de familie (haar ooms waren vele malen rijker dan haar vader) en moest zij het doen met nog geen half miljoen dollar erfenis; daar kon je veel van kopen destijds want moderne kunst was zeer goedkoop). Al deze aangekochte kunstwerken met bijbehorende namen, zijn vrijwel zonder uitzondering nog altijd vaste prik en verplichte kost. Vreemd dat er vrijwel geen naam meer bijgekomen is maar ook dat niemand is afgevallen; waren er geen andere kunstenaars, had Duchamp een feilloos beoordelingsvermogen of is de kunstwereld lui of is het wel zo makkelijk en overzichtelijk zoals het is?
De beste manier om goede zaken te doen met kunst is een voorkeurlijst samente stellen uit favoriete namen opgegeven door een jonge generatie kunstenaars (onder de twintig) want tegen de tijd dat zij de leeftijd hebben om te kopen, rond 40, 50 jarige leeftijd (of hun leeftijdgenoten) bieden ze (Christies, Sotheby's -als ze dan nog bestaan-) op 'bijgezette en erkende nostalgie'. Tenminste, zo ging het de afgelopen eeuw.
De collectie van http://www.museumanonymus.nl/ kan in dit spel geen rol spelen. Markt heeft alles te maken met vraag en aanbod en anonieme kunst is weliswaar uniek maar toch onoverzichtelijk in het aanbod. Naar kunst die alleen maar goed is zonder waarde komt misschien veel vraag. Er zijn geen Duchampen meer die lijsten maken.
Opvallend is echter dat er vrijwel geen enkele naam afvalt of bijkomt op de lijst klassieke modernen (van Van Gogh tot Picasso; 1880 tot 1940). Er bestaat zelfs een boodschappenlijstje vooroorlogse modernen samengesteld door Marcel Duchamp voor Peggy Guggenheim; zij maakte nog net op tijd een rondje -vlak voor de Duitsers Parijs binnenvielen- langs de ateliers (overigens behoorde Peggy tot de arme tak van de familie (haar ooms waren vele malen rijker dan haar vader) en moest zij het doen met nog geen half miljoen dollar erfenis; daar kon je veel van kopen destijds want moderne kunst was zeer goedkoop). Al deze aangekochte kunstwerken met bijbehorende namen, zijn vrijwel zonder uitzondering nog altijd vaste prik en verplichte kost. Vreemd dat er vrijwel geen naam meer bijgekomen is maar ook dat niemand is afgevallen; waren er geen andere kunstenaars, had Duchamp een feilloos beoordelingsvermogen of is de kunstwereld lui of is het wel zo makkelijk en overzichtelijk zoals het is?
De beste manier om goede zaken te doen met kunst is een voorkeurlijst samente stellen uit favoriete namen opgegeven door een jonge generatie kunstenaars (onder de twintig) want tegen de tijd dat zij de leeftijd hebben om te kopen, rond 40, 50 jarige leeftijd (of hun leeftijdgenoten) bieden ze (Christies, Sotheby's -als ze dan nog bestaan-) op 'bijgezette en erkende nostalgie'. Tenminste, zo ging het de afgelopen eeuw.
De collectie van http://www.museumanonymus.nl/ kan in dit spel geen rol spelen. Markt heeft alles te maken met vraag en aanbod en anonieme kunst is weliswaar uniek maar toch onoverzichtelijk in het aanbod. Naar kunst die alleen maar goed is zonder waarde komt misschien veel vraag. Er zijn geen Duchampen meer die lijsten maken.
